Europapa, europapapapapa, europapa. Ik zit in de auto en ben op weg naar mijn werk in Deventer. De radio staat afgesteld op NPO 2 waarbij de stemmen van Jan-Willem Roodbeen en Jeroen Kijk in de Vegte me vergezellen richting het oosten. Ik luister graag naar hun programma Jan-Willem Start Op. Beide presentatoren hebben een fijne stem, zijn steevast positief en draaien met grote regelmaat muziek die me terugbrengt naar mijn mooie jaren 80.
Maar op dit moment zijn die jaren 80 even ver weg. Want het nummer waarmee Joost Klein ons land zal vertegenwoordigen bij het Eurovisiesongfestival schalt door mijn speakers. Europapa, europapapapapa, europapa. Mijn hemel, wat is dit dan? Als het nummer voorbij is en ik beide mannen hoor praten over de bijbehorende videoclip is voor mij helder dat het circus der rariteiten geopend is. Onder het mom van kan het nog gekker heeft Nederland de serieuze muzieksmaak op het Eurovisiesongfestivalpodium verlaten en doen we mee aan de gekte zoals die al jarenlang bij andere landen aan de gang is.
Kort daarna loop ik de hogeschool binnen en neurie zomaar opeens Europapa, europapapapapa, europapa. Alsof ik betrapt ben op het stiekem pakken van een koekje uit mijn moeders koektrommel, kijk ik verschrikt om me heen. Nee, gelukkig heeft niemand me gezien of gehoord. Angstig om geassocieerd te worden met de malligheid van Klein stop ik met neuriën om vervolgens opgewekt mijn lokaal binnen te lopen.
Ik ben niet de eerste. Een paar vroege vogels zijn al aanwezig. ‘Goedemorgen jongelui’. ‘Dag meneer, nou u bent vrolijk vandaag?’ ‘Zekers, want waarom zou je op de eerste dag van de meteorologische lente chagrijnig zijn?’ Even later zijn alle studenten aanwezig, start de les en voel ik me top. De hele eerste lentedag waait er zo een heerlijk positief briesje om me heen.
De volgende dag ben ik vroeg wakker. Als ik vijftien minuten later fris en fruitig beneden ben, zie ik dat de krant er nog niet is. Ik pak mijn telefoon en check het nieuws. Ik lees over de begrafenis van Navalny waarbij duizenden dappere Russen luid schreeuwend de naam van hun held door de straten van Moskou laten schallen. Wat een indrukwekkend en krachtig afscheid.
Dan open ik de X app en kijk wat de algoritmen me voorschotelen. Als eerste zie ik een berichtje van weervrouw Helga van de Leur die een korte tekst heeft geschreven: Goeeeeeeedemorgen! En daarachter een emoji van een feestend poppetje. Helga heeft er duidelijk zin in en dat komt wellicht door een kort fragment van een videoclip die ze heeft meegepost. Op die clip zie ik een enthousiast dansende vrouw, gekleed in een zwart shirtje met daarover een blauw colbertje. En terwijl ze danst, zie ik haar zingen en gebaart ze volop met haar handen. Het is een intrigerend beeld dus klik ik op de link om het volledige filmpje te zien, zet het geluid aan en hoor: Europapa, europapapapapa, europapa.
Als het is afgelopen, zit ik geroerd met kippenvel over mijn hele lijf op mijn stoel. In het filmpje was niet Joost Klein te zien, maar ene Mirjam Stolk. Op een fantastisch energieke manier vertolkt ze het lied van Joost Klein voor doven en slechthorenden. Ze maakt grote indruk op me. Want haar vertolking in gebaren doet iets wat ik tijdens die radio-uitzending niet ervoer: het nummer van Joost Klein ontroert! Een ontroering, bij mij teweeg gebracht door Mirjam Stolk. Zij laat me zien wat ik eerst niet in het nummer hoorde. Het is de verstilling aan het eind van het lied, zo mooi door haar gedaan, waardoor ik nu niet alleen hoor maar vooral voel dat het gaat over het verdriet en gemis van een overleden ouder. Dat Kleins uitbundige gekkigheid een façade is waarachter iets anders, iets wezenlijkers schuil gaat.
Dus als straks het songfestival begint, laat dan Klein met zijn malligheid zijn lied zingen, maar zet naast hem onze Mirjam Stolk. Dan kan het niet anders dan dat die avond het volgende vaak te horen zal zijn: The Netherlands, douze points!
Als je nieuwsgiering bent geworden naar de opname van Mirjam Stolk, kijk dan op https://www.youtube.com/watch?v=CxxePY5hRWU
Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe verhalen? Registreer je dan op https://www.gertspeelt.com/blog en krijg vervolgens gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd. Wil je mijn boek ‘Kunnen we het nog aan?’ met daarin meer dan 100 verhalen? Kijk dan op https://www.gertspeelt.com/boek.
Comments