‘Albert wacht nog eem, ik wil je nog één ding vraogen. Geniet je der wel van? Je bent er zo druk met west, misschien zeei niet hoe geweldig het allemaol is!’ Albert kijkt me lachend aan. ‘Jao dat prebeer ik wel, maor ik dèenk dat dat over een paor daogen pas komp as alles west hef. Dat het dan wel tot mij deurdringt.’
Als ik vrijdagochtend naar Drenthe vertrek ben ik vol goede moed. Mijn rugzak vol met spullen. Twee grote theaterdoeken, posters, een soundbar en de juiste muziek op mijn telefoon en een extra warme trui. Mij kan niks gebeuren, kom maar op Kerstmarkt Eext, ik ben er klaar voor.
Een paar uur later stap ik bij OV-knooppunt Gieten uit de bus en wandel via de Gieterstraat, Hondelweg en een modderig zandpad naar de brink aan de Stationsstraat in Eext waar het feest vanaf half vijf zal plaatsvinden. Drie keer zal ik optreden, verspreid over de namiddag en de avond. Een dag eerder appte organisator Albert al een foto van de tent waarin ik zou optreden. Terwijl ik de brink oploop, waar de voorbereidende werkzaamheden nog volop bezig zijn, ga ik direct naar de tent die ik van de foto herken. Het zal mij benieuwen, denk ik vlak voordat ik de tent instap. Maar mijn twijfel verdwijnt als sneeuw voor de zon. Een ronde tent met een vloer van houten vlonders, versierd met sfeerlampjes, een klein verhoogd podium met een fantastische rookstoel, vier kerstbomen erom heen, bankjes met daarop fleece kleedjes voor extra comfort en zelfs een warmtekanon dat ervoor zorgt dat ik meteen mijn jas uit kan doen. ‘Wow’, mompel ik en wou dat het alvast vijf uur was om te kunnen beginnen.
‘Nou, ist wat?’, hoor ik als ik kort daarna weer buiten sta. Albert staat voor me en schudt me hartelijk de hand. ‘Albert, het is fantastisch! Man man wat een werk hebben jullie verzet en wat ziet de brink er mooi uit. En die tent… geweldig!’ ‘Mooi zo, ja wij hebt gooud ons best daon’, is het bescheiden antwoord. Het is zoals ik Albert ken. Niet teveel praatjes, gewoon doen en altijd vanuit een positieve houding.
En dan is het zomaar half vijf. De 52 kerstmarkstalletjes zijn volledig versierd en voorzien van handelswaar, de kunststofijsbaan ligt klaar om gebruikt te worden en in Santa’s pub borrelt de glühwein in de pan. ‘Wij begunt’, hoor ik Albert zeggen waarna oerklanken van drie midwinterhoorns van de Ekkelblaozers over de eeuwenoude brink klinken.
Een half uur later vertel ik voor de eerste keer mijn Zweedse kerstverhaal. Het publiek, met daarin mijn vroegere leraar Duits, (meneer) Jan Hommes van de mavo uit Gieten, mijn tante Jannie, neef Anne en nicht Elly en haar man, zit er behaaglijk bij. Maar alleen zitten en luisteren is er voor hen niet bij. Mijn verhaal vraagt van de toehoorders een actieve inbreng. Er wordt veel gelachen en iedereen zit er ontspannen bij. Wat een feestje! En dat feestje wordt alleen maar groter als bij het tweede optreden Lilian, mijn ouders en mijn schoonmoeder op de eerste rij zitten, met naast hen broer Bert en zijn dochter Lieke en haar vriendje Andreas en achter hen mijn Berkenvrienden uit Gasselte. Terwijl ik vertel realiseer ik me hoe bijzonder dit is. Hier staande op de brink waar ik als kind voetbalde, tikkertje deed en eikels zocht voor mijn zelfgemaakte proppenschieter.
Als de avond voorbij is schud ik Albert nog een keer de hand. ‘Zo moet het zijn Albert, met elkaar, in alle ontspannenheid en alles met grote aandacht gedaan. Grote complimenten voor jullie!’ In een rozige roes verlaat ik de brink en hoop dat de Eexter Kerstmarktwarmte zich snel over het hele land zal verspreiden.
Wil je meer van me lezen? Kijk dan eens op https://www.gertspeelt.com/ Je kunt daar ook mijn boeken bestellen met daarin vele verhalen.
Comments