Normaal is het natuurlijk niet. Rechters beschimpen, ministers uitschelden, veroordeeld worden voor aanzetten tot discriminatie, kritische journalisten uitmaken voor tuig van de richel, een geloofsboek willen verbieden en ga maar door. Nee, normaal is het niet en we zitten er maar mooi mee.
Nou ja we? Want volgens peilingen is de groep aanhangers van de Grote Leider alsmaar groeiende. Bij herverkiezingen zou hij bij sommige peilingen zelfs ruim boven de 50 zetels uitkomen en deze week las ik dat zelfs een absolute meerderheid tot de mogelijkheden zou kunnen behoren. En of dat nog niet genoeg is, had hij als stand-in weerman nog niet verkondigd dat de zon weer in Nederland zou gaan schijnen en wis en warempel nog aan toe, de hele week zonnig weer gehad. Nou ja, op zijn geliefde Limburg na, want daar klotste het opstuwende water andermaal tegen de plinten na alweer een regenzone van mythische omvang.
Wordt het abnormale normaal? Is het schelden, het te kijk neerzetten van andersdenkenden en het escaleren in plaats van verbinden voortaan de manier? Ik mag hopen van niet, maar als ik zo om me heen kijk, vrees ik dat we er allang in zitten.
Het hoofdlijnenakkoord laat ook niets aan duidelijkheid te wensen over. Grenzen dicht, veestapelomvang gelijk houden, klimaatproblemen bestaan niet, vier nieuwe kerncentrales, 130 kilometer per uur op de snelweg, staatscontrole op schoolboeken, permante bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking van 2,4 miljard, eerlijke spreiding van vluchtelingen over heel Nederland van de baan en belasting op theater, film, muziek en boek omhoog. En oh ja… structurele bezuinigingen van 250 miljoen op het hoger beroepsonderwijs en zelfs 1,1 miljard weg bij wetenschappelijk onderzoek. Immers wetenschap is ook maar een mening.
En ik maar kijken naar de hemel en verduld, die zon schijnt nog steeds.
Wie veel reist, kan veel vertellen, zei docent Wilto ooit tegen me. Hij moedigde me aan om veel buiten het eigen bekende te gaan kijken. Zodat ik kon zien hoe het elders is maar ook dat ik kan zien hoe we het zelf hebben. Dus trok ik er veel op uit, verwonderde en bewonderde al die bijzondere buitenlandse dingen en kwam rijker terug, hoewel de beurs leger. Bij terugkomst zag ik mijn eigen land met andere ogen en zag ik hoe we het hier voor elkaar hadden. Met beschikking over gas en elektriciteit, met schoon water en met gesloten rioleringssystemen. Met oog voor anderen en tolerantie ten opzichte van minderheden. Met open internationale blik en vooruitstrevend in onderzoek. En hoewel ik heus wel zag dat er ook in Nederland wel problemen waren, zag ik toch vooral hoe goed het hier allemaal geregeld was. In vergelijking met de landen waar ik gereisd had als bijvoorbeeld India, Mexico, de Verenigde Staten en Rusland voelde ik me trots, had ik altijd hoop en toonden we als land lef op veel gebied. Als eerste het homohuwelijk invoeren, ruimte geven voor euthanasie indien dat echt nodig is en het streven naar volwaardige deelname in ons land van alle mensen, ongeacht kleur, geaardheid en afkomst.
‘Laten we het maar proberen’, zei parlementariër Eerdmans afgelopen week tijdens één van de talkshows op tv. Laten we het maar proberen. Woorden die sindsdien maar door mijn hoofd blijven spoken. Want wat moeten we dan maar proberen? Moeten we rechters gaan beschimpen, ministers gaan uitschelden, aanzetten tot discriminatie, kritische journalisten uitmaken voor tuig van de richel, een geloofsboek willen verbieden en ga maar door? Nee, ik dacht het niet. We mogen het abnormale niet normaal maken. Nooit niet!
En de zon? Die heeft gelukkig geen politicus nodig om te schijnen. Dat doet ie uit zichzelf en volgens de wetenschap gaat dat nog zo’n 4,5 miljard jaar duren.
Wil je meer verhalen van me lezen? Kijk dan eens op https://www.gertspeelt.com/ Je kunt daar ook mijn boek ‘Kunnen we het nog aan?’ bestellen met daarin meer dan 100 verhalen.
Commenti