‘En ben je al in de sauna geweest?’ ‘Ja elke dag.’ Met verbazing kijk ik naar Lilian, die al even verwonderd is. Want daar, aan de andere kant van onze videoverbinding, daar in het verre Finland, kijkt zoon Jesse zonder blikken of blozen de camera in en verhaalt over zijn sauna-avonturen. Hoe wonderlijk kan het leven soms zijn. ‘In je nakie of met een zwembroek aan?’ ‘Met de zwembroek aan, maar morgen gaan we naakt, want dan gaat iedereen naakt en is het minder gek.’ En terwijl Jesse in geuren en kleuren vertelt over zijn eerste avonturen dwalen mijn gedachten af naar mijn wonderbaarlijkste sauna-avontuur.
Het is augustus 1996 en ik bevind me in Zweden. Met een studiebeurs van de Europese Unie op zak ben ik vier maanden in het land waar ik al vaak ben geweest. Een land dat me qua natuur enorm aanspreekt en waar ik mooie kanovakanties heb beleefd. Ik reis er rond en ben te gast op basisscholen in midden-Zweden, Lapland en Stockholm.
Op donderdag 8 augustus stap ik in Sollefteå uit de trein en staan Els-Marie en Gösta al op me te wachten. Els-Marie is juf op de eerste school die ik bezoek en de eerste dagen zal ik bij ze logeren. ‘Welcome Gert in our house, you are more then welcome’, zegt Gösta, als we bij hun huis zijn aangekomen. Ik voel me vereerd en ben direct thuis bij deze twee lieve mensen. ‘Tomorrow we can drive a little in the car and show you some interesting things.’ Ik knik en vind het prima. Hoe meer ik te zien krijg, hoe fijner. ‘And oh yes, at Saturday we have our pizza-, swim- and saunaday. Would you like that?’ Opnieuw knik ik. Zo’n interessante combinatie, dat is toch gaaf?
En zo vertrekken we die zaterdagmiddag naar het zwembad. Als ik een half uurtje gezwommen heb, ben ik wel benieuwd naar de sauna. Gösta en Els-Marie willen nog wat meer zwemmen en wijzen me vanuit het bad de weg. ‘Gert, we have two sauna’s, one for women and one for men’, roept Els-Marie me nog net op tijd na. Ik wuif dat ik het begrepen heb, loop richting mannenkleedkamer en zie het bordje sauna met daarachter een mannetjespoppetje.
In de kleedkamer ontdoe ik me van mijn zwembroek en loop vervolgens met een handdoek omgeslagen richting sauna, waarbij het me opvalt dat de Zweedse mannetjes en vrouwtjes me een beetje vreemd aankijken. Ik wijd het maar aan mijn lengte en ben me verder van geen kwaad bewust.
Daar zie ik de saunadeur. Ik leg mijn handdoek op een radiator, doe de slippertjes uit, open verwachtingsvol de deur, stap in mijn blote tampeloeres naar binnen en zeg ‘hello’. Dan sta ik even stil en kijk rond.
Maar ik ben niet de enige die kijkt. Zo’n tien paar mannenogen kijken ook, zij het niet zo verwachtingsvol als ik. Nee, het is meer een mix van afgrijzen en afwijzing. Want waar ik in Nederland gewend ben om in mijn nakie de sauna in te gaan, is dat hier net iets anders. Alle mannen in zwembroek en ik, nog steeds staande in de deuropening, in mijn adamskostuum. Dus wat anders te doen dan: ‘Eh, goodbye.’ Ik vertrek weer uit de sauna om mijn handdoek te pakken en in de kleedkamer mijn zwembroek maar weer aan te doen. Een voorbijgaande Zweedse mevrouw van middelbare leeftijd ziet mij naakt uit de sauna stappen en kijkt uiterst verbaasd. Of zou het bewondering zijn?
In de kleedkamer doe ik mijn zwembroek aan en als ik weer wil gaan, komt Gösta binnen. ‘Oh, here you are, come I will show you the way to the sauna.’ Als ik even later opnieuw de sauna binnenstap en ieder nogmaals begroet, zegt Gösta: ‘Hello everyone, this is Gert, he is from the Netherlands.’ De mannen kijken me aan, een aantal met een vreemdsoortige glimlach, een aantal anderen die minzaam knikken. ‘Come Gert, we can sit here and enjoy the Swedish sauna.’ Berustend ga ik zitten en kan gelukkig toch nog genieten van dit Zweedse avontuur.
Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe verhalen? Registreer je dan op https://www.gertspeelt.com/blog en krijg vervolgens gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd. Wil je mijn boek ‘Kunnen we het nog aan?’ met daarin meer dan 100 verhalen? Kijk dan op https://www.gertspeelt.com/boek.
Comments