Die Griekse koning Agamemnon, ooit zetelend in de burcht van Mycene, had het er niet gemakkelijk mee. Ga maar na. Eerst wordt de beeldschone vrouw Helena van zijn broer, koning Menelaos van Sparta, geschaakt door prins Paris van Troje. En ja, wie aan de familie komt... Dus brengt hij een enorm leger op de been, voorzien van honderden schepen. Maar op het moment dat hij wil uitvaren is er geen wind. Het enige wat dan nog helpt is een godenoffer. Dus offert hij zijn eigen dochter Iphigenia want dat is de opdracht: offer het liefste dat je hebt en de goden zullen je goed gezind zijn.
Vrouw natuurlijk boos, het is immers ook haar dochter. Tja, ook dat nog. Lastig dilemma trouwens, want wie wil je vooral niet tegen je hebben, de goden of je vrouw? Ik zou zeggen je vrouw, maar hij kiest anders. En zo wordt op zekere dag Iphigenia geofferd waarna de wind opsteekt en de schepen uit kunnen varen richting Troje. Koning Agamemnon als opperbevelhebber, met onder zich grote mannen als Achilles, Ajax, Odysseus en anderen.
De strijd is heftig, maar als na tien jaar vechten Troje door een list met een houten paard valt, is het voorbij. Velen gesneuveld, maar de vrouw van zijn broer gered. Dat dan weer wel. En dus kan de terugreis beginnen, eindelijk!
Als dan na lange tijd de dodelijk vermoeide Agamemnon terugkomt op zijn burcht, staat zijn vrouw hem met een glimlach op te wachten. Een glimlach waarvan Agamemnon na tien jaar niet goed meer weet in te schatten waar die vandaan komt. Niet dat hij daar lang over peinst overigens. Zijn vrouw heeft namelijk een heerlijk warm bad voor hem klaargezet. Na jaren van strijd, ellende en ontberingen kan hij eindelijk in het warme water ontspannen.
Zo ligt hij daar te genieten terwijl zijn vrouw zachtjes binnensluipt, met in haar hand een vlijmscherp zwaard. Die arme Agamemnon ziet het niet, maar voelt het des te meer. Met drie gerichte steken zakt de koning langzaam weg in het roder wordende water. Zo sterft hij en is de dood van zijn eigen dochter Iphigenia gewroken door zijn eigen vrouw.
Op Wikipedia lees ik dat het verhaal van Agamemnon, geschreven door de Griekse dichter Aischylos, voor het eerst in het jaar 458 voor Christus in Athene is opgevoerd. Wat moet dat bijzonder geweest zijn om mee te maken. Het openluchttheater stampvol met uitzinnige Grieken die ongetwijfeld diep onder de indruk zijn wanneer aan het eind de koning vermoord in zijn gouden badkuip achterblijft.
Met het waanzinnige verhaal van Agamemnon in mijn achterhoofd, lees ik deze week in de krant over de huidige situatie in Europa. In een werelddeel waarin de meeste inwoners het over het algemeen goed hebben, heerst onrust. Radicaal denken verandert stilaan in radicaal handelen. De campagnes van de Europese verkiezingen op 6 juni komen moeizaam op gang, politici in diverse landen worden bedreigd en aangevallen en het vrije woord en de wetenschap staan onder grote druk. Met die feiten bedenk ik me dat het bij Europa net zo lijkt te zijn als in het oude verhaal van die Griekse koning. Niet het gevaar van buiten is het grootst, maar dat van binnen.
Wil je meer verhalen van me lezen? Kijk dan eens op https://www.gertspeelt.com/ Je kunt daar ook mijn boek ‘Kunnen we het nog aan?’ bestellen met daarin meer dan 100 verhalen.
Comments