Het afgelopen schooljaar heb ik vanwege de pandemie meer op mijn werkkamer thuis doorgebracht dan in een lokaal op mijn school. Lesgeven vanuit huis verloopt op zich redelijk, hoewel ik veel liever in een lokaal met studenten ben.
Dat het me op mijn werkkamer redelijk bevalt heeft mede te maken met mijn vrije uitzicht. Dat uitzicht vind ik namelijk fijn. Ik zie geen huizen en kijk dus niet bij iemand anders naar binnen. Bovendien is er veel kleur te zien in onze voortuin. Veertien verschillende kleuren van bloemen en vele tinten groen lachen me vanachter het raam tegemoet. Als ik dan verder kijk en mijn ogen de voortuin verlaten, zie ik tegenover ons huis een grote wilg van zo’n 40 jaar oud. Het is voor Drontense begrippen al een oude baas. De boom is robuust maar ook sierlijk vanwege zijn lange tot aan de grond hangende takken waaraan in voorgaande jaren regelmatig kinderen zich als een soort Tarzan van de ene slootkant naar de andere slingerden. Dit jaar heb ik ze nog niet gezien, die kinderen, waarschijnlijk vanwege het feit dat de slootkanten nog niet gemaaid zijn en een mengeling van brandnetel, riet en fluitenkruid een natuurlijke buffer vormt tussen boom en sloot.
In mijn gedachten slinger ik naar de andere kant en beland nu op een korte grasstrook die begrensd wordt door een voetpad. Regelmatig zie ik hier mensen wandelen met hun hond. Het is mooi om te zien hoe trouw de meeste honden hun baasjes volgen. Bijna altijd aangelijnd en als ze met hun baasje het voetpad verlaten, het aangrenzende fietspad en vervolgens de Fazantendreef willen oversteken, moeten ze eerst even zitten. Na toestemming mogen ze dan naar de overkant. Die Fazantendreef overigens is een ware racebaan. Strak asfalt en ontbrekende vaartremmende drempels zorgen ervoor dat ik vaak mijn eigen Formule 1 wedstrijd voor me heb. Bizar om te zien en te horen hoe hard auto’s en motoren op deze weg rijden. Het is een wonder dat er nog geen grote ongelukken gebeurd zijn. En hoewel de situatie overzichtelijk lijkt, is die het niet. De weg kent een flauwe snelle bocht, heeft een voetgangersoversteekplaats met een vluchtheuvel in het midden en haaks op die flauwe bocht is de afslag naar de Langstraat, waarbij overigens het evenwijdig liggende fietspad niet over het hoofd gezien moet worden. Hoewel ruim opgezet loert het gevaar er elk moment op iedere dag.
De afgelopen week waren er dagelijks tussen de drie tot vijf bijna-aanrijdingen waarbij te snel rijdende auto’s naderend verkeer te laat zien aankomen. Vele noodstoppen worden gemaakt waarbij vervolgens de ene chauffeur de andere luid toeterend de schuld in de schoenen wil schuiven. Zo stopten er een tijdje geleden twee auto’s waarbij de woedende chauffeurs uitstapten. Uiteraard ging het hier om mannen die elkaar, als een soort van oververhitte Bokito’s, met woorden naar het leven stonden. Ik had mijn camera al bij de hand om de aankomende veldslag vast te leggen, maar gelukkig kwam het niet zover. Chauffeur één ging al scheldend weer in zijn eigen auto en reed vervolgens tergend langzaam weg, chauffeur twee volgde woest in zijn auto en haalde met groot machtsvertoon zijn voorganger in, daarbij nog net op tijd terugkerend op de eigen weghelft voordat de volgende voetgangersoversteekplaats zich aandiende. Wat bezielt mensen om zo snel en zo overdreven kwaad te worden om zoiets volstrekt onbelangrijks?
‘Pap, wil je mijn stukje even lezen?’, vroeg mijn jongste zoon Jesse me gisteren. Hij is druk bezig met een schoolopdracht voor het vak levensbeschouwelijke vorming. Zijn opdracht luidt om over de grote wereldgodsdiensten een kort betoog te schrijven waarin hij moet aangeven hoe hij aankijkt tegen de diverse religies. Hij is begonnen met het Hindoeïsme en zijn eerste versie is nu klaar. Met belangstelling lees ik zijn stuk waarin hij het onder andere heeft over de vele kleuren die je in het Hindoeïsme tegenkomt. Daarbij noemt hij het poedergooien van het Holifeest als voorbeeld. Ik ben het met hem eens, de kleuren van het Hindoeïsme zijn overweldigend!
Het brengt me terug naar mijn bezoek in Zuid-India in 1999. Tijdens de eerste dagen van die waanzinnige reis bezoek ik de Meenakshi-tempel in Madurai. Het is een buitenaardse ervaring. Het tempelcomplex is zo’n 250 bij 240 meter groot en wordt omgeven door twaalf Gopurams. Deze torens zijn tussen de 50-65 meter hoog en honderden jaren oud. Ze zijn versierd met duizenden beelden in de meest mooie kleuren. Ik ben er ontzettend van onder de indruk en het beeld van die torens staat nog altijd haarscherp op mijn netvlies.
‘Je hebt het mooi beschreven kerel’, zeg ik aan Jesse waarna ik hem over de tempel van Madurai vertel. We surfen vervolgens het internet op en vergapen ons aan de prachtige foto’s. En terwijl we zo kijken schiet me opeens nog iets opmerkelijks over deze tempel te binnen. In het complex vind je namelijk beelden van de goden Shiva en Kali die verwikkeld zijn in een danswedstrijd. Shiva wint en dat zint Kali geenszins. Boos wendt zij zich af van Shiva. En boze goden, die moet je niet hebben. Dus om haar wat milder te stemmen mag je in die tempel iets speciaals doen. Uit een grote bak pak je een boterballetje en deze mag je vervolgens tegen het beeld van Kali aangooien. Op die manier verzacht haar boosheid. Ik vraag aan onze gids of ik dit als niet Hindoe ook mag doen. ‘Of course sir, of course, we must calm down Goddes Kali, that is also good for you’. Wat volgt is een welgemikte worp, recht op de neus van Kali. En geloof het of niet, diezelfde Kali, keek me daarna glimlachend aan!
Op mijn werkkamer kijk ik weer uit op het kruispunt waarbij zoveel chauffeurs zo boos worden. Opeens weet ik wat te doen. Dit is het! Zodra dit stukje af is pak ik de fiets en haal ik een paar pakjes boter om daarvan mooie balletjes te draaien. Dit weekend ga ik dan beginnen met het gooien van die balletjes naar de boze automobilisten. Het kan immers niet anders dan dat ze daarna allemaal glimlachend verder rijden.
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe verhalen? Registreer dan je mailadres op https://www.gertspeelt.com/blog en krijg vervolgens wekelijks gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd.
留言