Vanwege het mooie weer ging ik vandaag een stukje fietsen. Ik dacht aan Daniël Lohues. De leste mooie dag van 't jaor misschien. Die wilde ik niet missen.
Ik was niet alleen. Ik haalde in en werd ingehaald. Best spannend dat inhalen. Ik bel altijd ruim van te voren voordat ik ga inhalen. Als er niet gereageerd wordt, ga ik langzamer. Want mij zal niet overkomen wat ooit in Nunspeet gebeurde. Er fietste een oude man. Achter hem kwam een racefietser snel dichterbij. Er was ruimte genoeg om in te halen vond de racer. Hij belde niet. Bij het inhalen schrok de oude man, verloor zijn evenwicht en viel. Hij kwam met zijn hoofd op de stoeprand en overleed.
In de verte zag ik iemand voor me fietsen. Dankzij het rechte polderfietspad verloor ik hem niet uit het oog. Ik kwam snel dichterbij. Met nog twintig meter te gaan wilde ik bellen. Maar ik zag de man iets naar rechts sturen zodat ik ruimte genoeg had om in te halen. Niet helemaal zeker van de zaak, belde ik toch. ‘Ja ik heb je wel gezien hoor’, riep de man. Zijn stem klonk geïrriteerd. Toen ik naast hem fietste zei ik: ‘Goedemiddag, geniet u ook van uw fietsritje?’ De man zei niets. ‘Aha, nu zie ik hoe u mij gezien heeft, handig.’ Aan de linkerzijde van zijn bril was een klein spiegeltje gemonteerd. Ik lachte hem toe maar kreeg weer geen reactie. ‘Nou fijne dag dan maar’ en ik fietste bij hem vandaan.
Een paar kilometer verder zag ik twee fietsers naderen. Ze kletsten met elkaar en keken amper voor zich uit. Even dacht ik dat ze me niet zouden zien, maar toen keken ze naar voren. Gek genoeg maakten ze geen aanstalten om daarna achter elkaar te gaan rijden. En dat terwijl het fietspad niet erg breed was. Toen er nog zo’n tien meter tussen ons was belde ik toch maar voor alle zekerheid. ‘Ja wat nou!’, riep de man, ‘je kan er toch langs?’
Licht onthutst fietste ik verder, reed de Bremerbergdijk op en zag ‘mijn’ bankje staan. Als ik hier fiets zit ik daar altijd even om over het Veluwemeer te kijken. Ik at een stroopwafel en dronk uit mijn bidon. Het meer lag er vredig bij en langzaam keerde de rust in me terug, waarna ik opstapte en naar huis fietste.
Wil je meer verhalen van me lezen? Kijk dan eens op https://www.gertspeelt.com/ Je kunt daar ook mijn boek ‘Kunnen we het nog aan?’ bestellen met daarin meer dan 100 verhalen.
Comments