‘Zeg zullen we de bloemenstrook ook nog even aanpakken? Dat we de bovengrondse massa weghalen zodat er weer wat overzicht is?’ Een beetje verbaasd kijken we elkaar aan. Wat zei hij nou, bovengrondse massa? ‘Ja maar hoeveel overzicht wil je hebben dan? Het is toch gewoon een stukje van zo’n drie bij acht meter?’, vraagt buurvrouw Xandra. Buurman Roelf lacht, maar ik weet genoeg. Die bovengrondse massa zal eruit moeten en dus pak ik een hark en begin met het opruimen van de plantenrestanten van het afgelopen seizoen.
De buurtmoestuin van onze wijk bevindt zich nog in winterslaap. Een paar laatste stronken boerenkool is wat resteert, verder ligt de tuin er doods bij. Maar lang zal dat niet meer duren, want het voorjaar komt eraan. En dus is de zadencommissie al bijeen geweest, wordt een teeltplan samengesteld en mail ik de gemeente met de vraag dat indien er nog houtsnippers zijn, wij als buurt ons van harte aanbevolen houden. Twee dagen later ligt er zo’n vier kuub aan snippers en dus kan afgelopen zaterdag de eerste buurtmoestuinwerkochtend van 2025 plaatsvinden.
Met vier kruiwagens en genoeg werkers zijn de snippers snel verdeeld. De looppaden liggen er daarna weer keurig bij en wie onverhoopt eens over het naastgelegen tegelpad loopt en naar onze tuin kijkt, is ongetwijfeld onder de indruk. Want onze tuin is niet zomaar een tuin. De inrichting en de manier waarop dit stukje gemeentegrond er het gehele jaar bij ligt, verraadt dat er kunde en energie in gestoken wordt. En dat klopt, onze buurtmoestuin is een groot succes. Maar niet alleen als het gaat om het telen van groenten en bloemen. Nee, er is meer.
Met grote regelmaat ontmoeten we elkaar in de tuin, praten uiteraard over tuinzaken, maar ook over het leven. Over hoe mooi en ook hoe zwaar dat leven soms is. Een schouderklopje, een bemoedigend woordje of gewoon even op het bankje zitten en stil te zijn, al dan niet met een kopje koffie.
De problemen in de wereld stapelen zich op. De optimisten worden zwaar op de proef gesteld, somberheid lijkt meer regel dan uitzondering. Ik voel dat bij mezelf ook. ‘Gert is altijd van goede zin’, zei mijn vader ooit. Maar die goede zin staat onder druk. De ellende in Oekraïne, de brutale sujetten die het in steeds meer landen voor het zeggen hebben en het hoogtij vierende egoïsme leveren me steeds vaker donkere gedachten op. Ik wil ze echter niet leidend laten zijn en zoek naar waar ik wel invloed op heb en mijn positieve energie op kan richten.
Dus fluit ik deze eerste tuinwerkdag een vrolijk deuntje als ik weer een kruiwagen met houtsnippers vol schep, grinnik om de grappen die gemaakt worden en geniet van dat we zo heerlijk samenwerken.
Ja, zanger Joost Belinfante had gelijk toen hij jaren geleden tijdens een concert van Doe Maar voorafgaand aan zijn lied Nederwiet door het stadion schalde: ‘Het is meer nodig dan ooit, we moeten actie ondernemen! Vrienden wij moeten tuinieren!’
Wil je meer van me lezen? Kijk dan eens op https://www.gertspeelt.com/. Je kunt daar ook mijn boeken bestellen met daarin vele korte verhalen.
Comments